Yunuslar gerçekten gülüyor mu?

Hayır. “Yunusların yüzündeki gülme ifadesi, doğanın en büyük aldatmacasıdır” (*). Aynı zamanda yunus parkı işletmecilerinin…

Bu, yalnızca anatomik ve fizyolojik bir özelliktir: Özellikle gösteri merkezlerinde tutsak edilen afalina türü yunuslarda ve “beyaz balina” adıyla bilinen belugalarda alt çene, üst çenenin bir miktar önündedir ve ağızlarının üst kısmı yukarı doğru kıvrıktır. Bu nedenle yunusların sabit, değişmeyen bir gülüşü olduğu sanılır.

Ancak bu ifade, insanlarda olduğu gibi, yunusların ruh haline göre değişmez!

Maalesef yunuslar, mutsuz ve stresli olduklarında, parklara götürülmek için ailelerinden ve denizlerden koparıldıklarında, gösteri ve sözde yunus terapisi eğitimleri sırasında aç bırakıldıklarında, sonrasında ölü balıkla ödüllendirildiklerinde, hatta ölüm anında bile, anatomik yapıları nedeniyle, yüzlerindeki o ‘gülümseme ifadesi’ni taşımak zorunda kalırlar.

Sadece biz, bu süreçleri görmediğimiz için, onların gösteriler sırasında çemberlerden atladıklarında, top peşinde koşturduklarında, üzerlerine ve yüzgeçlerine sözde eğitmenler ve yüzlerce insan çullandığında, tırnak izlerini bıraktıklarında dahi mutlu olduklarını düşünürüz. Bizi yanıltan o gülümseme ifadesi yüzünden…

(*) Richard O’Barry – The Cove belgeselinden: “The dolphin’s smile is nature’s greatest deception.”