Gerçekler

Yunus gösterileri; tutsak edilmiş okyanus canlılarına yapılan bir işkence, ayı oynatmaktan farksız çağdışı bir eğlence ve büyük bir insanlık suçudur.

Yunus parklarında gülümsediğini sandığınız canlılar;

Denizlerde travmatik şekillerde yakalanan,
Daha birçoğu yakalanma aşamasında hayatını kaybeden,
Tırların, tankerlerin içinde yolculuk eden,
Gümrüklerde saatlerce, günlerce bekleyen,
Havuzlarda ölü balık yemeye mecbur edilen,
Bir parça balık için taklalar atmaya zorlanan,
Beton havuzların içinde delirmemek için adeta kendi sonar’ını kapatarak “kör olan”,
Stresten her biri ülser hastası olan,
Ölü balıkların içinde düzenli olrak antidepresan ve mide ilaçları yutturulan,
Gösteri havuzlarındaki yüksek sesli müzikten zarar gören,
45 yıllık ömürleri 5-10 yıla inen,
“Yunus terapisi” adı altında ticari çıkarlara ve umut tacirliğine alet edilen,
Üstün farkındalıklarının getirdiği yüksek bilinç sebebiyle psikolojik olarak büyük acılar çeken,
Havuzlarda çoğunlukla ölü yavrular doğuran,
Nihayetinde pek çoğu mutsuzluk, yalnızlık ve acı içinde hayatını kaybeden tutsaklardır.